Voordat jullie kindje werd geboren was er een bepaalde rolverdeling in het huishouden. Misschien expliciet uitgesproken en in roosters gegoten, misschien wel helemaal niet en liep het gewoon zoals het liep.
Er was in ieder geval een bepaalde rolverdeling.
Ken je de term de ‘mental load’?
De letterlijke vertaling is ‘mentale last’ en wordt veel gebruik voor het aantal verantwoordelijkheden dat je thuis hebt.
Je kunt dan denken aan het na een werkdag nog moeten nadenken over wat er gegeten moet worden, of er nog genoeg billendoekjes zijn om het weekend mee door te komen en of de squash vanavond doorgaat.
Verzin het. En bedenk hierbij: het gaat ook om de onzichtbare, niet-tastbare zaken die bij het dagelijks leven komen kijken.
In een relatie is die 'mental load' zelden helemaal eerlijk verdeeld. Sterker nog, hij kan flink scheef groeien. Zeker na de komst van kinderen verschuift dit vaak richting de moeder: ook in gezinnen waarbij allebei de ouders werken (hij is hardnekkig deze).
Slechts een klein deel van de ouders staat expliciet stil bij de rolverdeling, terwijl dit een bak ellende kan schelen als je het wel doet.
Wanneer je die mentale last namelijk niet kunt delen met je partner, kan het op den duur problematisch worden. Voor je relatie, maar bijvoorbeeld ook voor je werk of in je ouderschap.
En als je daarnaast wilt kunnen presteren op je werk, als ouder, als vriend(in), als…..
Je snapt ‘m: de ruimte daarvoor moet ergens vandaan komen 😊
Ik ben – zoals je inmiddels van me weet – enorme voorstander van het fijn verdelen van de mentale last.
En let wel: dat hoeft dus niet te gaan over ‘op het uur precies afgemeten het aantal taken dat je doet’ – dit is voor iedereen verschillend. Machtig interessant vind ik het.
Daarom speel ik graag voor proefkonijn en toets ik graag af en toe op kleine schaal bij ons thuis hoe rolverandering eruit ziet en wat het doet.
Het zal je misschien niet verbazen, maar ik was altijd ‘van de organisatie’ voordat onze dochter geboren was.
Zo ook als we op vakantie gingen: ik was meestal degene die de voorbereidingen trof en het inpakwerk deed.
Twee weken geleden gingen we op vakantie. En, zoals je weet, een kleintje heeft nogal wat nodig. Helemaal als je gaat kamperen.
We deden een experiment en draaiden de rollen om. Een soort experi-mental-load.
M’n man deed de boodschappen, de voorbereidingen, het inpakwerk: the whole shebam.
Ik…. Fietste van Deventer naar Denekamp met de bakfiets. Ik pakte de physical load zeg maar 😉
Wat ik van deze verschuiving leerde en graag met je deel:
- Allereerst: I loved it. Wat een rust. Ik kwam tot de conclusie dat je ook een heleboel voorpret kunt hebben zónder alles zelf in te pakken (m’n eigen tas heb ik overigens wel zelf gedaan). Bovendien begon ik veel relaxter aan mijn vakantie dan wanneer ik het zelf allemaal regel. En besef wel he: ik ben al best wel van de organisatie. Heb fijn werkende checklists, thuis is het georganiseerd en heb ik de spullen zo voor het pakken. Maar, zoals manlief ook zei deze week: ‘Goh, het is toch best heel veel werk al die spullen inpakken’. Just saying.
- Het gaat zo vaak over ‘loslaten’ als het om ouderschap gaat. Ik vind dat een stom woord want het voelt voor mij alsof je dan iets op de grond laat vallen. Dat voelt niet liefdevol voor mij als het over m’n kind gaat. Volgens mij gaat het over ‘samenwerken’ en in dit specifieke geval over goed ‘overdragen’. Uitleggen wat er nodig is en de ander ruimte geven om te leren. Als je hier goed de tijd voor neemt - en niet in de heat of the moment doet - ben je allebei in rust en kan dat prima.
- Ik had géén idee bij aankomst op bestemming wat er moest gebeuren. We kwamen aan en pakten alles uit. Geen idee wat waar in zat natuurlijk qua spullen, maar bovenal had ik ook geen idee van ‘waar we zaten’ in het proces zeg maar. Als in: als je dus écht de verantwoordelijkheid overgeeft aan iemand anders, dan ligt ie daar dus ook echt. Kortom: wie ‘m is, die ziet het. Wie ‘m niet is: heeft geen idee. En ik was dus op vakantie diegene, die geen idee had.
En eerlijk? Ik heb ervan genoten 😊!
P.S.: Hoe gaat het met jouw mentale last? Kun je het nog overzien of merk je eigenlijk dat er teveel op je bord ligt? Begin je weer met werken en denk je sh%t, hoe moet dat straks? Zou je het graag anders willen maar heb je géén idee waar te beginnen? Ik kijk heel graag even met je mee. Stuur me even een berichtje op marinda@thuisteamtrainer.nl dan krijg je meteen al een tip van me waar je meteen mee aan de slag kunt.
Reactie plaatsen
Reacties