Doe jij deze uitspraak ook? Afgelopen week hoorde ik ‘m bij verschillende jonge ouders voorbij komen. Moeders én vaders. Ik hoorde ‘m net iets te vaak om het er niet ook even met jou over te hebben. Want ik vind daar dus iets van 😉 En even he… Zeg jij dit ook, maar heb je er geen last van, dan hoef je mij niet te bellen. Misschien heb je je neergelegd bij de fase die - door anderen en misschien ook wel door jezelf - ‘tropenjaren’ wordt genoemd.
Je ziet over een paar jaar wel weer verder.
Of misschien gebruik je het als smoesje en wilde je datgeen waar het in het gesprek over ging überhaupt niet echt, dat kan natuurlijk ook nog.
Of misschien nog een andere reden waar ik niet op ben gekomen. Dan ben ik niet degene die jou kan helpen. Sterker nog, dan heb je wellicht ook geen hulp nodig en is het prima zo voor je.
Maar… Wanneer het gaat om dingen die je EIGENLIJK (stom woord vind ik dat dus ook) wel zou willen doen, maar nu dus niet doet: dan wordt het een ander verhaal.
Misschien voel je er geen ruimte voor in je hoofd of in je agenda, of allebei.
Of gebeurt er teveel om het overzicht nog te kunnen pakken van waar je wel of geen tijd voor hebt.
En baal je daar van.
Krijg je er een kort lontje van.
In dat geval raakt het me en spring ik heel graag even bij. Want zo hoeft het niet te zijn.
En begrijp me niet verkeerd: ik ga dus niet tegen je zeggen dat het goed voor je is om naar de yoga te gaan.
Of te gaan zwemmen.
Of vaker de kroeg in (allemaal leuke ideeën trouwens, maar daar gaat het me even niet om nu).
Ik vertrouw erop dat jij heel goed zelf kunt bedenken wat je – eigenlijk – zou willen doen.
Waar ik je wel mee help is met de stappen daarvóór: om die dingen die je wilt doen (weer) onderdeel van je leven te maken. Want dat is waar het bij heel veel jonge ouders niet tot komt, daar ben je niet alleen in.
En natuurlijk is er minder tijd dan voordat jullie een kindje hadden. Kost het zorgen voor een kindje meer energie dan het zorgen voor alleen jezelf. Ik weet er alles van.
Maar een frisse blik op de organisatie van je tijd, je taken en je samenwerking thuis kan enorm helpen om eens uit te zoomen en te onderzoeken waar nog ruimte zit. Want dát is nou mijn expertise 😊
THUISTEAMTIP
Hoe vaak zeg of denk jij: "Ja, maar daar heb ik écht geen tijd voor!"?
En wat doet het als je het uitspreekt? Wat voel je daarbij?
Mijn tip (of eigenlijk opdracht) voor jou gaat over de eerste kleine stap die je daarin zelf zou kunnen zetten als je dit wilt gaan veranderen. Om er wél ruimte voor te gaan maken.
Je zult me misschien iets minder aardig vinden nu, maar ik ga je vragen om heel even stil te staan en naar jezelf te kijken. En je de vraag te stellen: "Wat kost het me om het zo te laten? Nu en in de toekomst?"
Dus bijvoorbeeld tijdens een wandeling buiten met de buggy of wandelwagen: op een moment waarop je hoofd wat ruimte heeft om hierover na te denken. En dat kan gaan over dingen thuis waar je van baalt of geïrriteerd raakt als je ze ziet omdat je ze nog niet gedaan hebt (energie-lekken) of bijvoorbeeld bepaalde hobbies of sporten waar je veel energie van krijgt maar nu niet doet. Zou je daar eens over na willen denken en het op willen schrijven voor jezelf?
PS: Nee, vissen is geen hobby van me. Dit was eenmalig en alleen voor de foto ;-)
Meer van dit? Mijn andere blogs lees je hier!
Reactie plaatsen
Reacties